คิดถึง...หลี่ไป๋

ฉบับนี้พบกับกวีหนุ่ม ‘มหา  สุรารินทร์’ กวีและคอลัมนิสต์ในหนังสือพิมพ์สยามรัฐรายวัน และนิตยสาร ‘ทางอีศาน’ ผู้คร่ำหวอดอยู่ในแวดวงวรรณกรรมมายาวนาน นอกจากนี้ยังมีผลงานกวีนิพนธ์ตีพิมพ์ตามหน้านิตยสารต่างๆ อีกทั้งยังมีผลงานกวีนิพนธ์รวมเป็นรูปเล่มและผลงานสารคดีท่องเที่ยวแหล่งประวัติศาสตร์ประเทศเพื่อนบ้านอีกมากมายหลายเล่มเช่นลาว  เวียดนาม และจีน สะท้อนรากเหง้าอารยธรรมโบราณมาให้แฟนหนังสือได้อ่านกันโดยใช้นามจริงคือ ‘ชินวัฒน์ ตั้งสุทธิจิต’ ฉบับนี้คอลัมน์กวีทรรศน์นำเสนอผลงานกวีนิพนธ์ล่าสุดของเขา ‘คิดถึง...หลี่ไป๋’ เชิญสัมผัสได้ครับ
                                                                       เสรี ทัศนศิลป์

คิดถึง...หลี่ไป๋

 

๏ หัวร่อต่อกระซิกกับแก้วเปล่า
คืนนี้ถ้าไม่เมาเราไม่กลับ
น้ำแข็งเปล่าผสมเหล้า...อีกเมาครับ
ออนเดอะร็อคสาดวับดับใจคว้าง

๏ยุคสมัยพร่าเลือนข้าเตือนจิต
จะไม่คิดตามเจ้าแม้เหงาก็ช่าง !
ศัพท์สำเนียงเสียงออเซาะฉอเลาะนาง
ข้าขอห่างเลือกเฉพาะเหมาะเพียงเรา

๏หากเรื่องราวมากมายไหลบ่าท่วม
วิ่งมารวมนัดหมายทั้งใหม่เก่า
เปลี่ยวอารมณ์ด่ำดิ่งสิ่งยากเดา
หลงเพ้อบ้ารักเขาเราไม่เจียม

๏ปล่อยหัวใจหม่นเศร้าลงเจ้าพระยา
ผ้าพันคอให้มายังใหม่เอี่ยม
ไว้หนุนหัวนอนฝันข่มใจเจียม
จรกาหน้าเหลี่ยมโทมนัส

๏รู้สึกเหล้าเราคืนร้างช่างจางจืด
หัวใจเราก็คล้ายมืดไร้สัมผัส
เหลือเพียงเงาจันทร์ในน้ำกระจ่างชัด
หากใครปัดข้าจะโกรธพร้อมโดดงม...๚ะ

 

มหา  สุรารินทร์