บันทึกความทรงจำที่’ชมเฌย’

คงเคยได้ยินบ่อยๆ ว่า  ชมเฌย เป็นสถานที่ฮิปๆ ย้อนยุคที่หลายคนต้องไปเที่ยวสักครั้ง

บางคนบอกว่า ที่นั่นเป็นสตูดิโอ มีอาคารชานเรือน โซนสิ่งของเครื่องใช้ย้อนให้คิดถึงยุคคุณตา คุณยาย คุณทวด และทำให้คนยุคเบบี้บูมเมอร์นึกถึงวัยเด็ก ส่วนคนรุ่นใหม่ที่ได้เห็น ก็จะร้องว้าว ! แล้วบอกว่า มีของแบบนี้ในเมืองไทยด้วยหรือ

ที่นี่เป็นบ้านพักอาศัยของ บอย-จักรทิพย์ สัจจาภิบาลธร ผู้ดีไซน์ และสร้างชมเฌย สถานที่ย้อนยุคที่มีเรื่องราวมากมายบนพื้นที่ 6ไร่

เมื่อมีโอกาสมาเยือนบ้านชมเฌย... 

เจ้าของบ้านบอกว่า มีของเก่าสะสมไว้เยอะ จึงนำมาจัดเป็นโซน และชอบสไตล์ตึกเก่าๆ แบบโคโลเนียล ก็เลยค่อยๆ สร้างตึกที่มีสีสันย้อนยุค เรือนชาน โดยด้านบนทำเป็นห้องนอน ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจเปิดให้ชม อาศัยว่าเพื่อนเยอะ เวลาใครมาเห็น ก็ขอใช้เป็นสถานที่ถ่ายละคร หรือไม่ก็ขอถ่ายภาพ จนต้องเปิดให้คนทั่วไปชม

ของสะสมหลายพันชิ้น บางชิ้นมาจากสมัยรัชกาลที่ 4  บางชิ้นเข้ามายุคแรกในเมืองไทย อาทิ เครื่องพิมพ์ดีดภาษาไทย,วิทยุธานินทร์ เตารีดน้ำมันก๊าด ฯลฯ

“มนุษย์ก็มีแค่นี้ อยู่กับสิ่งที่เรารักและคนที่เรารัก” บอย เล่าถึงชมเฌย ซึ่งหลายคนเข้าใจว่า เป็นสตูดิโอ แต่เป็นบ้านย้อนยุคที่เขาสะสมของเก่าไว้ตั้งแต่เป็นนักเรียนเพาะช่าง บางชิ้นเป็นขยะที่เขาเก็บและซื้อมาซ่อมแซม ที่นี่จึงเป็นเสมือน The Memory of Gallery

ตอนผมเรียนเพาะช่าง ผมเดินผ่านถนนทรงวาด เยาวราชทุกวัน ตึกเก่าๆ สไตล์โคโลเนียล ผมชอบมาก มันเป็นศิลปะยุคอาณานิคม ซึ่งนักวิชาการบอกว่า ถ้าใช้ชื่อนี้เหมือนเป็นทาสฝรั่ง จึงเปลี่ยนเป็นนีโอคลาสสิก”

เพราะหลงรักสถาปัตยกรรมแบบโคโลเนียล ชมเฌย จึงมีสไตล์เช่นนั้น

“ผมค่อยๆ สร้างใช้เวลาสี่ปี บางตึกผมจำลองมาจากศาลากลางเก่าที่จะทุบทิ้งในปทุมธานี ส่วนของเก่าเก็บไว้เต็มโกดัง เมื่อทำบ้านก็อยากให้ของเหล่านี้มีที่อยู่ ไม่ได้ต้องการอวดให้คนมาชื่นชม แต่ก็มีคนสนใจ มีครูพาเด็กๆ มาดู

ผมไม่ได้สร้างเป็นคอมมูนิตี้ มอลล์ ไม่ได้แบ่งพื้นที่ขายของ มีแค่ร้านกาแฟ และร้านไอติมที่จะให้หลานๆ ขาย  มีคนถามผมว่า ทำแบบนี้ได้อะไร ผมก็บอกว่าไม่ได้อะไร แค่แบ่งปันให้ดู ไม่ได้ต้องการอวดหรือโชว์ ผมขายกาแฟแค่มีเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ค่าลูกน้องก็พอแล้ว ไม่ต้องการโฆษณา"      

แล้วทำไมบ้านชมเฌย จึงมีดีไซน์ที่สวยงาม แปลกตา 

เพราะเขาเป็นคนที่ทำงานดีไซน์และศิลปะมาทั้งชีวิต ตั้งแต่เขียนภาพประกอบ ทำอุปกรณ์ประกอบฉากละคร ฉากรายการ จัดอีเว้นท์ และเคยซื้อตึกเก่ามารีโนเวทเป็นบูติกโฮลเทล ชื่อAt Home Chiang Mai ในจังหวัดเชียงใหม่ และซื้อที่ดินทำรีสอร์ทชื่อ มาริปายรีสอร์ท อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน

 “เรื่องอะไรที่คนบอกว่าทำไม่ได้หรอก ผมจะลองทำ ผมเคยลองเลี้ยงม้า ทำไร่ปลูกต้นไม้ ทำมาหลายอย่าง ”

ของเก่าในโซนต่างๆ ที่เขาพาชม จึงมีตั้งแต่ร้านทำฟัน ร้านโชห่วย ร้านวิทยุ ร้านของเล่นเก่า ร้านขายยาโบราณ ร้านซักรีด ฯลฯ ร้านเหล่านี้ไม่ใช่ร้านขายของ แต่เป็นการจัดดีสเพลย์เรื่องราวให้ของเก่า

"หลายคนคงไม่รู้จัก ขวดน้ำอัดลมยุคแรกในเมืองไทยตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 4 สั่งทำมาจากฮ่องกงและสิงคโปร์  วิวัฒนาการของเตารีดหลากหลายรูปแบบ ตั้งแต่เตารีดเหล็กหล่อที่นำเข้าจากต่างประเทศ มาสู่ยุคเตารีดน้ำมันก๊าด พัฒนามาเป็นเตารีดไฟฟ้า ฯลฯ

คนไทยสมัยก่อน เวลาจะไปวัด  รีดผ้าก็เอาน้ำพรมแล้วอัดให้ราบ ร้านตัดผมตรงนั้น ผมทำขึ้นเพราะตอนเด็กๆ ผมเคยไปนั่งรอพ่อตัดผม มีเด็กมานั่งขัดรองเท้าด้วย อาชีพนี้หายไปจากประเทศไทยแล้ว” บอย เล่า

เขาชี้ชวนให้ดูขวดนมเก่ายุคแรกมีหัวสองหัว เพื่อใส่จุกนมขนาดเล็กใหญ๋ไม่เท่ากัน

จำนิทานร้อยบรรทัดในร้านหนังสือสมัยก่อนได้ไหม

“ผมเก็บหนังสือสมัยผมเรียน มันคือ บันทึกความทรงจำของผม ผมเคยใช้ปากกาคอแร้งเขียนหนังสือ เคยหัดเล่นกีตาร์จากหนังสือ I.S. Song Hits และตรงนั้นเครื่องพิมพ์ดีดแป้นไทยตัวแรก ยี่ห้อสมิท พรีเมียร์ กล้องถ่ายภาพ ผมก็สะสม ผมเป็นคนบ้ากล้อง มีกล้องถ่ายหนังและเครื่องอัดรูปยุคแรก สมัยก่อนเอาฟิลม์กระจกมาวางแล้วเอาน้ำยาไวแสงใส่ แล้วใช้มือกด จึงเรียกว่าอัดรูป”

เมื่อเดินมาถึงปั๊มน้ำมันที่แทบจะไม่เห็นแล้วในยุคนี้ บอยย้อนความทรงจำว่า สมัยก่อนพ่อไปเติมน้ำมันสามทหารตรงศาลหลักเมือง จะมีบัตรสะสมแต้ม นำไปแลกของได้

ส่วนโซนโรงหนังเก่า เขาพาไปดูเก้าอี้นั่งที่วางแขนด้านข้างเป็นไม้ ซึ่งคนไม่ค่อยได้เห็นแล้ว

“ไม่รู้เหมือนกันทำไมโต๊ะสนุ๊ก และร้านเหล้า ต้องอยู่ข้างโรงหนัง สมัยก่อนเวลาหนังจะฉาย จะมีวงดนตรีลูกทุ่่งมาเล่น นักร้องลูกทุ่งก็มานั่งร้านเหล้า เราก็จะไปแอบดู”

หัวรถจักรไอน้ำด้านหน้าสถานีรถไฟ บอยบอกว่า หัวรถจักรตัวนี้ได้มาจากกองถ่ายหนัง   แล้วสร้างสถานีรถไฟให้เข้ากับสไตล์โคโลเนียล โดยจำลองมาจากสถานีรถไฟกันตัง

“เหรียญกษาปณ์เหล่านี้ ผมเก็บแต่ละรุ่นเอาไว้อย่างละเหรียญ มีคนมาขอซื้อ แต่ผมไม่ขาย มีน้ำอัดลมแบบเก่าไบเล่ ขวดโซดาคอยาว ซึ่งเด็กยุคนี้ไม่เคยเห็น ผมเกิดที่บ้านครัว แม่ผมทอผ้า ทำผ้าไหม ผมจำลองชีวิตตอนเด็กๆ ของผมเอาไว้ มีห้องที่ให้เห็นวิถีการทอผ้าด้วย“

สารพัดเรื่องราวย้อนยุคที่หาชมได้ยากในยุคนี้ บอยย้ำว่า

“ที่นี่คือ บันทึกความทรงจำของผม ”

"""""""""""""""""""""""""""""o

หมายเหตุ : ชมเฌย อยู่ในซอยกำนันทินกร ถนนศาลาธรรมสพน์ ใกล้พุทธมณฑลสาย 4 จังหวัดนนทบุรี เปิดโซนต่างๆ ให้ชมเฉพาะเสาร์-อาทิตย์ ตั้งแต่ 10.00-19.00 น. ส่วนร้านกาแฟเปิดทุกวันอังคาร-อาทิตย์ โดยไม่เปิดโซนต่างๆ ให้ชม (เข้าชมไม่เส่ียค่าใช้จ่าย)