สะพานแกดำ

ก็ได้กลิ่นอายความบริสุทธ์ใจที่มาของความคดเคี้ยวไร้ดราม่าของ สะพานแกดำ ที่ จ.มหาสารคาม ซึ่งทอดยาวข้ามกาลเวลาข้ามรุ่นสู่รุ่นมานานกว่า 100 ปี เชื่อมความสัมพันธ์ระหว่าง 2 หมู่บ้านที่มีหนองแกดำคั่นเอาไว้ ดูด้วยสายตาน่ามีความยาวราวๆ 500-600 เมตร พื้นผิวที่ไม่ได้คำนึงถึงความมีระเบียบ จึงไม่เหมาะที่รองรับพาหนะชนิดต่างๆ แต่เหมาะสมที่สุดกับการเดินข้ามไปข้ามมาด้วยสองขา ชาวบ้านแถบนี้ช่วยกันสร้างขึ้นเพื่อไปมาหาสู่ และคอยซ่อมแซมดูแลกันตามสภาพ

ความรู้สึกที่ก้าวเหยียบลงบนไม้แต่ละแผ่น ราวกับได้เดินเลือกแผ่นไม้ในร้านขายไม้เก่าที่มีหลากหลายชนิดทั้งไม้เนื้ออ่อนและไม้เนื้อแข็ง เต็มไปด้วยบรรยากาศเรื่องราวอันมีชีวิต สิ่งเหล่านั้นค่อยๆ ระเหยออกมาจากรอยปริแตกของพื้นไม้บนสะพาน ซึ่งไม่สามารถรับรู้ได้ครบถ้วนเพียงแค่การมองเห็น แต่สัมผัสได้ด้วยใจเมื่อได้มาเยือนด้วยตนเอง ...อาจจะสวยในบางมุม หรืออาจจะล้าหลังก็ว่ากันไป

ท้ายสุดก็อดนึกไม่ได้ว่าหากมีการพัฒนาที่ละเลยเรื่องเสน่ห์ของสะพานนี้ ถูกแทนด้วยวัสดุสำเร็จรูปสมัยใหม่ที่เรียบเสมอกันทุกชิ้นแล้วนั้นความไม่น่าดูจะมากขนาดไหน จะเปรียบได้ก็คงเป็น สิ่งแปลกปลอมทางสายตา เหมือนสะพานไม้หลายแห่งในเมืองนี้ที่ได้เปลี่ยนรูปทรงไปอย่างถาวร โลกจะเปลี่ยน เมืองจะพัฒนา ห้ามกันไม่ได้ เอาใจภาวนาว่าสิ่งที่ไม่อยากเห็นจงเกิดที่นี่อย่างช้าๆ ไปจนถึงช้าที่สุด เพื่อคงเหลือรูปแบบสะพานให้กล่าวถึงในความเรียบง่ายอีกสักแห่งหนึ่ง