เมืองมูราคามิ

อยู่ในบริเวณตำบล อิวาฟูนะ ปัจจุบันเรียกว่า หมู่บ้านโคอิซูมิ (小泉荘) อาณาเขตครอบคลุมเมืองมูราคามิปัจจุบันไปทางเหนือจนถึงหมู่บ้านอาซาฮีในปัจจุบัน หลังจากนั้น เมื่อมีดินแดนใหม่มาผนวกเข้าด้วยกัน ดินแดนเดิม จึงเรียกว่า หมู่บ้านหลัก (本荘หรือ ฮอนโซ) ดินแดนใหม่เรียกว่า ส่วนผนวก (加納หรือคะโน อันแปลตรงตัวว่าเป็นส่วนผนวก) ซึ่งครอบคลุมบริเวณ คัมบายาชิ (神林) ปัจจุบันที่อยู่ทางใต้ 

รัชสมัยมินาโมโตโนะโยริโมโต (源頼朝) ตั้งศูนย์อำนาจที่เมืองคามาคุระและมีการแต่งตั้งผู้รักษาการหรือหัวหน้าส่วนท้องถิ่นในราวบุนจิปีที่ 1 (ค.ศ. 1185) ในตอนนั้น จิจิบุ (秩父) ได้รับแต่งตั้งเป็นหัวหน้าของหมู่บ้านโคอิซูมิ จิจิยุมีที่มาจากเมืองมุซาชิ (武蔵) ซึ่งอยู่ในจังหวัดไซตามะปัจจุบัน) ในส่วนของจิจิบุ บรรพบุรุษก็คือฮาตายามา ชิเงะทาดะ (畠山重忠) ซึ่งเป็นน้องชายของชิเงะมูเนะ (重宗)

จิจิบุ ยูกินากา (秩父行長) พำนักอยู่ที่หมู่บ้านหลักของโคอิซูมิ และเปลี่ยนนามสกุลใหม่ว่าฮอนโย (本庄) และทาเมะนากา (為長) ผู้น้องได้ย้ายมาที่ส่วนผนวกที่เรียกชื่อใหม่ว่าอิโรเบะโจ (色部条) พร้อมๆ กับเปลี่ยนนามสกุลของตนเป็นอิโรเบะด้วย ในภายหลัง แม้ว่าโชกุนคามาคุระจะล่มสลายไปแล้ว ฮอนโยกับอิโรเบะก็ยังคงอยู่เรื่อยมา ตระกูลนี้ก็ยังคงสืบทอดรากเหง้าและเป็นหัวหน้าผู้ปกครองบริเวณนั้นเรื่อยมา

ในตอนแรก ฮอนโยพักอาศัยที่ซารุซาวา (หมู่บ้านอาซาฮีปัจจุบัน) และสร้างเมืองบริเวณที่สูงห่างออกไปทางตะวันตก 240 เมตร ที่มีความแข็งแรงมั่นคงมาก แต่รู้สึกว่าพื้นที่คับแคบไม่สะดวก จึงย้ายเมืองไปอยู่บนที่สูงของเมืองมูราคามิแทน จะเป็นสมัยใดไม่แน่ชัด แต่คงอนุมานได้ว่าราวสมัยจักรพรรดิ เมอิโอ (ค.ศ. 1492-1501)

ในสมัยนั้น มูราคามิยังเป็นบริเวณที่ไม่มีการบุกเบิกใดๆ สองฝั่งแม่น้ำมิโอโมเตะเป็นทุ่งโล่งกว้างใหญ่ ทางตะวันออกของทุ่งโล่งนั้นมียอดเขาสูง 135 เมตร ที่เรียกว่าภูเขามูราคามิ และเมืองที่สร้าง ณ สถานที่นั้นคือ เมืองมูราคามิ

อุเอะสุงิ คาเงะคัทสึ (上杉景勝) เจ้าแคว้นสำคัญในสมัยเซนโคขุ ได้อนุญาตให้ฮอนโย ชิเงะนากาใช้ตราประจำตระกูลที่มีรูปไม้ไผ่กับนกกระจอกบิน พร้อมๆ กับการสืบเชื้อสายแห่งตระกูลอุเอะสุงิ ยูโรคาเงะโนบุได้ ผู้ที่ได้รับเกียรติให้ใช้ตราประจำตระกูลอุเอะสุงิ และอยู่ภายใต้ร่มชายคาเดียวกัน มีเพียงฮอนโยกับยามาอุระเท่านั้น ดินแดนที่ได้รับมอบหมายให้ปกครองเรียกว่า เอ็ทจิเซน (越前) ส่วนยามาอุระปกครองเอ็ทจิโงะ (越後 บริเวณนิอิงาตะปัจจุบัน) ในปีเทนโชที่ 16 (ค.ศ. 1588) อุเอะสุงิ คาเงะคัทสึ ได้มอบหมายให้ฮอนโย ชิเงะนากาเป็นแม่ทัพใหญ่ในการตีเมือง เดวะโชไน (出羽庄内) หรือจังหวัดยามางาตะกับอากิตะปัจจุบัน) เมืองมูราคามิเป็นรองเพียงเมืองคาสุงะยามาในฐานะศูนย์กลางการทหารเท่านั้น ชิเงะนากาเสียชีวิตในปีเทนโชที่ 18 ฤดูร้อน และคาสุงะ โมโตทาดะ ตัวแทนของโอโอคุนิ ซาเนะโยริได้รับมอบหมายให้มาดูแลแทน

ในสมัยเอโดะตอนต้น ยามางาตะทางเหนือ และโยเนซาวาทางตะวันออกที่อยู่ภายใต้การควบคุมของอุเอะสุงิ ถือว่าเป็นที่มั่นทางยุทธศาสตร์ที่สำคัญ แต่จะกลายเป็นเมืองที่เงียบสงบในยามสันติ

ในปีเคอิโจที่ 3 (ค.ศ. 1598) อุเอะสุงิ คาเงะคัทสึ ศักดินา 166,980 เกวียน ถูกโยกจากเมืองเอ็ทจิโงะไปครองเมืองอะอิสึ (会津) และ ให้ โฮริ ฮิเดะฮารุ มาแทน ครองเมืองคาสุงะยามา ส่วนมูราคามิ โยริคัทสึ (村上頼勝) เป็นหนึ่งในบริวารของ นิวะ นางาฮิเดะ ซึ่งเข้าตาของ โตโยโตมิ ฮิเดโยชิ โชกุนในสมัยนั้น และได้รับมอบหมายให้เป็นเจ้าแคว้น (大名หรือ ไดเมียว) ครองเมืองมูราคามิ ซึ่งเป็นที่มั่นสำคัญรองจากทาคาดะ (高田 บริเวณทางใต้ของนิอิงาตะปัจจุบัน) เท่านั้นโดยมีศักดินา 12,500 เกวียนข้าวเปลือก นี่คือที่มาของชื่อเมืองมูราคามิ แต่ตระกูลมูราคามิได้ครองเมืองเพียงสองชั่วอายุคนเท่านั้น เนื่องจาก โชกุนโทกุงาวา อิเอะยาสุ มีนโยบายที่จะพยายามกำจัดเจ้าแคว้นที่ไม่ได้เป็นฝ่ายของตน (外様大名หรือโซโตะซามาไดเมียว) มาตั้งแต่เดิม (廃絶政策) มูราคามิ โยริคัทสึเสียชีวิตในปีเคอิโจที่ 9 ในขณะที่ลูกเลี้ยงทาดาคัทสึ (忠勝) มีอายุเพียง 6 ปี โชกุนจึงส่งตัวแทนมาช่วยบริหารราชการบ้านเมือง แต่ในที่สุด โฮริ นาโอโยริ (堀直寄) ก็ถูกส่งมาแทนที่อย่างเป็นทางการและทาดาคัทสึถูกเนรเทศในปีเงนวะที่ 4 เขาเสียชีวิตในปีเงนวะที่ 9 อย่างเดียวดายด้วยวัย 25 ปี หลังจากนั้น ผู้ปกครองเมืองมูราคามิล้วนแต่มาจากลูกหลานของโทกุงาวา อิเอยาสุทั้งสิ้น

กล่าวกันว่า ในสมัยเอโดะตอนต้น เจ้าเมืองต่างๆ ที่เป็นอิสระมีกว่า 1,000 ขึ้นไป และโชกุนโทกุงาวาได้พยายามลดจำนวนลงจนเหลือเพียง 300 เมืองเท่านั้น ที่มีฐานะเป็นเจ้าแคว้น หรือไดเมียวที่ได้รับมอบอำนาจตรงจากเอโดะ แต่ถ้านับดินแดนที่มีธงของตนเอง วัด หรือ ศาลเจ้าแล้ว ก็ยังคงนับไม่ถ้วนอยู่ดี ผู้ปกครองหรือเจ้าแคว้นมีบริวารที่เป็นขุนนางและระดับที่รองลงไปร่วมกันดูแลกำลังทหารเพื่อทำการปกครองประชาชนภายในอาณาเขตอีกทีหนึ่ง ตระกูลที่ได้รับมอบหมายอำนาจการปกครองจากเอโดะนี้ เป็นสิ่งที่เรียกว่า ฮัง (藩) ตามที่ชาวญี่ปุ่นนิยมใช้เรียกอยู่ในปัจจุบันนี้