๑๒ สิงหา .. มหาราชินี !! “พระคุณแม่ .. ที่สุดแห่งพระคุณ”

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย มารดาบิดา อันบุตรแห่งตระกูลทั้งหลาย ได้บูชาในเรือนของตน ตระกูลทั้งหลายนั้น ชื่อ พรหม .. บุรพาจารย์ .. อหุไนยบุคคล ..ดังพระบาลีที่ว่า

พรฺหมมาติ  มาตาปิตโร,      ปุพฺพาจริยาติ  วุจฺจเร.

อาหุเนยฺยา  จ  ปุตฺตานํ,     ปชาย  อนุกมฺปกาฯ

พระพุทธองค์ตรัสว่า.. ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เราทั้งหลายจักเป็นผู้กตัญญูกตเวที แม้ในอุปการะเล็กน้อยที่บุคคลอื่นกระทำให้ในเราจักไม่เสื่อมสูญไป เธอพึงศึกษาอย่างนี้..

ในวันสำคัญยิ่งดังกล่าวที่ชาวพุทธควรกระทำการบูชาพระคุณแม่ .. อาตมาได้เขียนบันทึกสั้นๆ ในเช้าวันที่ ๑๐ สิงหาคม ๒๕๖๑ ณ วัดป่าพุทธพจน์หริภุญไชย (ธ) ลำพูน เนื่องจากรับนิมนต์กระทำสัตตาหกรณียฯ มา .. เพื่อถวายเป็นบุญกุศลแก่แม่ดังนี้.....

...ด้วยความลึกซึ้งในเชิงลึกทางจิตวิญญาณ จนยกระดับเป็นสัญชาตญาณที่นอกเหตุเหนือผล.. ยากหาคำมาอรรถาธิบาย... ด้วยความผูกพันเชิงลึกดังกล่าว จึงไม่แปลกที่สัตว์สืบชีวิตด้วยน้ำนมจากเต้า.. ภายหลังจากคลอดออกมาจากครรภ์มารดา..จะมีความรักอย่างยิ่งใหญ่ ดังคำกล่าวว่า ความรักต่อก้อนเลือดที่มีชีวิตในอุทรของผู้เป็นแม่สุดประมาณจริงๆ.. แม้ต้องตายแทน...แม่ก็ยอม...!!!

เมื่อออกมาจากท้องแม่หรือครรภ์มารดาสู่โลกกว้าง... ครูคนแรกในชีวิตที่พยายามสั่งสอนให้ความรู้..ความเข้าใจโลกกว้าง ทางแห่งความปลอดภัยแคบนัก..ก็คือแม่นี่แหละ.... ที่ติดตามดูแลไม่ให้คลาดสายตาทุกย่างก้าวแม้ยามลูกนอนหลับใหล... แม่เป็นยิ่งกว่าหน่วยRescue .. ทุกหน่วยในโลกนี้ที่ว่า เก่งกล้าสามารถมากยิ่ง..

คำสอน..คำกล่าว คำพูดคำแรก จาก.แม่ก. กา.. .ก. ไก่ .. ก. กิน ก. กก... ก. กอด... ที่ชีวิตเรา ได้อ่าน เขียน เรียนรู้ ท่องบ่นออกมาเป็นคำ... จากภาษาธรรมชาติแรกเกิด ...ออ แอ อ้อ แอ้.... ไม่เป็นภาษา  จนมาเป็นภาษาคน ก็มีแม่นี่แหละ เป็นครูสอนสั่ง..

แม่.. จึงมิใช่เป็นผู้ให้กำเนิดอย่างเดียว แต่แม่..ยังเป็นครูที่ยิ่งกว่าครู .. ที่คอยให้การอบรมให้เรารู้จัก ศีลธรรม จริยธรรม คุณธรรม..

..ยามเราเหนื่อยหน่ายท้อแท้ .. แม่นี่แหละคอยพูดกล่าวให้กำลังใจเรา..ว่า.. ลูกเก่ง มีความสามารถ..อย่าท้อนะลูก..ก้าวเดินต่อไป..แม่จะเอาใจช่วย คอยบนบานศาลกล่าว.. มีเทวดาอยู่กี่ทิศ แม่มีความ สามารถเชิญมาช่วยลูกได้หมด.. จึงกล่าวกันว่า แม้อาสน์พระอินทร์ยังต้องกระด้าง.. หากแม่ร้องขอให้ช่วยด้วยความรักสุดประมาณ...

แม่..เป็นสถานีเติมกำลังใจที่ยิ่งใหญ่.. เป็นสถานีเติมคุณค่าชีวิตให้เราที่อัศจรรย์ยิ่ง... ในยามเมื่อเราต้องการใครสักคนที่รักเราจริง ไม่ทอดทิ้งเราไป มายืนข้างให้กำลังใจเรา.... แน่นอน ไม่ว่าเราจะถูกหรือจะผิด ไม่ว่าใครจะชังหรือจะชมเรา... แต่ผู้หญิงคนหนึ่งที่พร้อมให้ความรักอย่างเข้าใจ..ให้อภัยเราตลอดกาล...ในทุกเรื่อง ...ผู้หญิงคนนั้น คือ ผู้หญิง ที่เราเรียกมาตั้งแต่ลืมตาดูแลโลก..จนถึงวันนี้ว่า แม่... แม่.... แม่ นั้นเอง !!!!

แม่.. มีพระคุณ ล้นฟ้ามหาสมุทร    แม่.. มีจิตผ่องผุด วิสุทธิสาร

แม่.. ผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ สุดประมาณ             แม่.. ผู้ชนะมาร ปกป้องลูกพ้นภัย…

แม้ว่าลูกจะยิ่งใหญ่ เหนือพิภพ              แม้ชนจะนบนอบน้อมลูกนักหนา

แม้ลูกแม่...มั่งมีมากเงินตรา                  แต่ลูกเกิด...มาจากหว่างขาของแม่เอย !.. ฯลฯ

ขออำนาจธรรมที่ลูกปฏิบัติบูชา... ผลธรรมอันใดที่สัมฤทธิผลแล้ว และกำลังจะสัมฤทธิผลต่อไปในเบื้องหน้า จงแปรเป็นบุญกุศลอันยิ่งใหญ่มอบถวายแด่แม่ เพื่อบูชาพระคุณอันไม่มีประมาณ เทอญ

พระอาจารย์อารยวังโส (โยมแม่อาตมาชื่อ นารี..)

บันทึกธรรม .. พระคุณแม่ ที่หริภุญไชย      

        เจริญพร