ใครอึดกว่า ? ทีมหมูป่าหรือธนาคารกลางทั่วเอเชีย

นอกจากจะทำให้ตลาดทุนออกอาการปิดรับความเสี่ยง (Risk-off) บ่อยครั้งขึ้นแล้ว ยังส่งผลให้ธนาคารกลางทั่วโลกต้องรีบทบทวนเป้าหมายนโยบายการเงินของตัวเองอีกครั้ง

เนื่องจากนโยบายการเงินมีความหลายหลาย ซับซ้อน และมีผลต่อตลาดการเงินสูง การเปลี่ยนแปลงของนโยบายอาจนำไปสู่ทั้งโอกาสและความเสี่ยงของการลงทุน พวกเราจึงควรเรียนรู้และทำความเข้าใจไว้ก่อน ว่าธนาคารกลางทั้งหลายในเอเชียจะเคลื่อนไหวอย่างไรบ้าง มีที่ไหนที่ยังวางใจได้ และที่ไหนที่เริ่มน่ากังวล

กลุ่มแรก อินเดีย อินโดนีเซีย และ ฟิลิปปินส์ ประเทศเหล่านี้มีความจำเป็นที่จะต้องใช้นโยบายการเงินแบบเข้มงวดมากขึ้น

ในมุมเศรษฐกิจแน่นอนว่าทุกที่มีความต่าง แต่ในฝั่งตลาดการเงินเห็นได้ชัดว่ากลุ่มนี้เป็นสกุลเงิน ที่ดอกเบี้ยระยะสั้ยสูง 5-7% และค่าเงินอ่อนค่าในช่วง 12 เดือนที่ผ่านมาโดยเฉลี่ยราว 6% ปัญหาหลักที่จะต้องเจอคือการลดสถานะ Carry Trade (กู้ถูกมาฝากแพง) เมื่อดอกเบี้ยดอลลาร์ปรับตัวสูงขึ้น ส่งผลให้ความผันผวนปรับตัวสูงขึ้น และสินทรัพย์เสี่ยงในประเทศมีโอกาสโดนขายมากขึ้น

เหตุการณ์ที่ผ่านมาถือว่าเป็นไปตามคาด ล่าสุดธนาคารกลางอินโดนีเซียปรับดอกเบี้ยขึ้น 0.50% ไปที่ระดับ 5.25% เพื่อแก้ปัญหาเงินทุนไหลออกและเงินรูเปียที่อ่อนค่า อินเดียก็ไม่น้อยหน้า จำต้องขึ้นดอกเบี้ยนโยบาย 0.25% ไปที่ระดับ 6.25% หลังจากเงินรูปีอ่อนค่าเร็วในปีนี้ ขณะที่ฟิลิปปินส์ก็ขยับขึ้นดอกเบี้ยไปแล้วถึง 0.50% เพื่อสกัดเงินเฟ้อที่สูงกว่าเป้าหมาย อนาคตทั้งสามประเทศนี้มีความเสี่ยงที่จะต้องขึ้นดอกเบี้ยต่อไปค่อนข้างแน่นอน และการลงทุนทั้งในตราสารหนี้และตราสารทุนจะผันผวนมากขึ้น

กลุ่มหลังประกอบไปด้วย ญี่ปุ่น จีน เกาหลี มาเลเซีย และไทย เชื่อว่ายังสามารถใช้นโยบายการเงินแบบผ่อนคลายไปได้อีกซักพัก

จุดเด่นของสกุลเงินกลุ่มนี้คือมีดอกเบี้ยที่ไม่สูงมาตลอด การเก็งกำไรจึงมีไม่มาก ด้วยเศรษฐกิจเอเชียที่ฟื้นตัว ความเสี่ยงของหลายที่ลดลงเฉลี่ยราว 0.20% (วัดด้วย CDS Spread อายุ 5ปี) มีเพียงมาเลเซียเท่านั้นที่ความเสี่ยงปรับตัวขึ้นเพราะมีปัญหาการเมือง ขณะที่ในเชิงความเสี่ยงก็มีเงินบาทและเงินหยวนเท่านั้นที่ความผันผวนปรับตัวขึ้น 1-2% จากปีก่อน (วัดด้วย Implied Volatility 1เดือน) ผลกระทบคือบอนด์อาจไม่โดนขาย แม้หุ้นยังต้องระวังแต่โดยรวมไม่น่าจะส่งผลกระทบไปจนทำให้ธนาคารกลางต้องรีบปรับนโยบายการเงินมาสกัดเงินทุนไหลออก

ความเคลื่อนไหวของธนาคารกลางกลุ่มนี้มีทุกทิศทาง เด่นที่สุดคือจีนที่ยังสามารถลดการกันสำรองของธนาคารพาณิชย์ลงได้ 0.50% เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ ญี่ปุ่นและไทยแม้จะไม่สามารถลดดอกเบี้ยได้แต่ก็ไม่จำเป็นต้องรีบขึ้นดอกเบี้ย มีแต่เกาหลีและมาเลเซียเท่านั้นที่ขึ้นดอกเบี้ยไปแล้ว 0.25% ช่วงปลายถึงต้นปีที่ผ่านมา

ที่เราต้องเตรียมพร้อมในช่วงเหลือของปีนี้ ก็คือทิศทางดอกเบี้ยของสหรัฐที่เป็นขาขึ้นและความเสี่ยงของตลาดการเงินโดยรวมที่สูง

จุดตัดสินว่าธนาคารกลางในเอเชียจะทนรับแรงกดดันของดอกเบี้ยและความผันผวนขาขึ้นนี้ได้หรือไม่ จะมาจากทั้งเรื่องเศรษฐกิจ ความเสี่ยงในประเทศ และความอ่อนไหวของตลาดการเงิน

และปีนี้ ดอกเบี้ยจะจำเป็นมากสำหรับประเทศที่ไม่สามารถเร่งการเติบโตของเศรษฐกิจได้ได้อย่างมาเลเซีย เงินเฟ้อมีแนวโน้มปรับตัวสูงขึ้นอย่างฟิลิปปินส์ หรือตลาดการเงินผันผวนมากขึ้นมากอย่างจีน และก็ต้องเตรียมใจไว้ด้วยว่าถ้าประเทศไหนเจอปัญหาพร้อมกันทั้งสามอย่าง ก็อาจจะต้องเตรียมรับมือกับค่าเงินที่อ่อน และดอกเบี้ยที่สูงในไม่ช้า

ในฝั่งนโยบายการเงินไทย แม้เราจะเห็นคณะกรรมการบางท่านเริ่มสนับสนุนการขึ้นดอกเบี้ย แต่บอนด์ยีลด์ระยะยาวที่แทบจะไม่ปรับตัวขึ้น ชี้ให้เห็นถึงตลาดที่ไม่ได้เชื่อว่าต้นทุนทางการเงินของไทยต้องสูงขึ้นตามสหรัฐ สถานะการการลงทุนทั่วโลกก็ยังพลิกไปมาทุกวัน ขณะที่การขยายตัวของเศรษฐกิจก็ไม่ได้ดีขนาดที่จะส่งผลให้ตลาดทุนคึกคักจนนักลงทุนต้องรีบวิ่งเข้าใส่ อาจตีความได้ว่า ตลาดเห็นแต่ภาพเงินเฟ้อต่ำ และยังไม่เชื่อว่าเศรษฐกิจไทยจะขยายตัวได้ดีถ้าทั่วโลกยังปั่นป่วน

ในภาวะแบบนี้ เราน่าจะทน “คงดอกเบี้ย” ไปได้ การ “เก็บดอกเบี้ยไว้ขึ้น” เพื่อปรามความเสี่ยง อาจเป็นกลยุทธ์ที่เหมาะสมที่สุด