คนที่ CEO โปรดปราน! (เรื่องที่ CEO ไม่ควรอ่าน!)

”ทั้งๆที่ดูๆแล้ว..ไม่ได้มีความสามารถที่โดดเด่น หรือมีผลงานที่ชัดเจนอะไรเลย .. บางคนถึงขนาดจัดได้ว่าเป็นบุคคลที่ “เสมือนไร้ความสามารถโดยสิ้นเชิงในองค์กร” ได้เลย!

ในขณะที่ผู้จัดการหรือผู้บริหารบางคน มีความสามารถมากๆ เป็นที่ยอมรับของลูกน้อง มีผลงานที่ชัดเจน แต่มักจะถูก“มองข้าม” ไม่ได้รับการโปรโมท หรือปรับผลตอบแทนให้เหมาะสมกับความสามารถที่มี

ที่เป็นแบบนีhเพราะ.. องค์กรที่มี“ผู้นำหรือผู้บริหารระดับสูงแบบไทยๆ” (บางคน).. จะไม่ชอบเรื่องหลักๆ ดังนี้

เรื่องแรก.. ไม่ชอบคนที่คิดต่าง เห็นต่าง และพูดตรง!

(ลองสังเกตุในที่ประชุมดูนะครับ ถ้ามีผู้จัดการหรือผู้บริหารระดับสูงคนไหน คิดต่าง เห็นต่าง และพูดตรงๆกับ CEO ในที่ประชุม... บรรยากาศจะออกแนวเงียบงันทันทีที่พูดจบประโยค! รังสีอำมหิต (จากCEO) จะแผ่ซ่านออกมาครอบงำให้บรรยากาศในที่ประชุมดูวังเวง..คล้ายจะมีคนเสียชีวิตในเร็วๆนี้!)

เพราะ CEO ส่วนมาก จะรู้สึก“เสียหน้า ไม่ได้รับความเคารพ” ถ้ามีผู้ที่คิดต่าง เห็นต่างและพูดตรง!

(จริตคนไทยไม่ชอบฟังอะไรที่ตรงไปตรงมาอยู่แล้ว ยิ่งจริต CEO บางคน การได้ยินอะไรที่ตรงไปตรงมาที่ไม่ถูกใจ จะทำให้เกิดอาการ คันหู คันไม้คันมือ อยากจะเอาคืนให้สาสมทั้งในที่ประชุมหรือไม่ก็ภายหลัง!)

เรื่องที่สอง.. ไม่ชอบคนที่หัวแข็ง ไม่ว่าจะเก่งซักแค่ไหนก็ตาม!

ถ้าผู้จัดการหรือผู้บริหารคนไหน หัวแข็ง หรือไม่มีทีท่าคล้อยตาม ให้ทำอะไรก็มักปฏิเสธ (ถึงแม้จะมีเหตุและผลที่ควรปฏิเสธ) ต่อให้ผลงานดีขนาดไหนก็อย่าหวังว่าจะก้าวหน้าได้ที่นี่ ที่ยังทำงานโดยไม่โดนบีบออกได้ก็เพราะยังมีประโยชน์กับบริษัท!

เรื่องที่สาม..ไม่ชอบคนที่พยายามดูแลเอาใจใส่ผลประโยชน์ของลูกค้าและลูกน้อง..มากกว่าผลประโยชน์บริษัท!

ผู้จัดการหรือผู้บริหารคนไหน พยายามปกป้องรักษาผลประโยชน์ของลูกค้าและลูกน้อง มักจะถูกมองว่า...สร้างฐานกำลังให้ตนเองหรือไม่ก็โลกสวยเกินไป เกรงว่า..จะอยู่ได้อีกไม่นาน!

เรื่องที่สี่.. ไม่ชอบฟังข่าวร้าย

ผู้จัดการหรือผู้บริหารคนไหน เอาข่าวไม่ดี(ที่เป็นปัญหาภายในองค์กรและหมักหมม เรื้อรังมานาน หรือข่าวที่ฟังแล้วไม่เข้าหู) มักจะถูกมองว่าเป็นพวกทัศนคติไม่ดี คิดแต่ในแง่ลบ ท่าทางจะอยู่ยาก!

ส่วนเรื่องที่ ผู้นำระดับสูงสุดขององค์กร(บางคน) จะชอบมากๆก็คือ...

เรื่องแรก.. ผู้จัดการหรือผู้บริหารที่“เห็นด้วย คล้อยตามได้ทุกเรื่อง!”

บ่อยครั้งที่ CEO จะคิดจะพูดเปรยๆ ว่าเราน่าจะทำอย่างโน้น อย่างนี้ โดยขาดข้อมูลหรือขัดกับสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้น.. บรรดาผู้จัดการประเภทนี้ จะสนับสนุนทันที (ทั้งที่ยังฟังไม่เข้าใจเลยว่ามันเป็นเรื่องอะไรแน่!)

 อาการกระตือรือล้น ตอบสนองพร้อมคำชมว่า “เยี่ยมมากเลยครับ/ดีมากเลยค่ะ” จะเปล่งออกจากปากผู้จัดการที่มีอนาคตรุ่งโรจน์แต่ไร้ความสามารถทันทีที่ CEO พูดจบประโยค!

 เรื่องที่สอง..ผู้จัดการหรือผู้บริหารที่ทำทุกอย่างเพื่อให้บริษัทได้ประโยชน์สูงสุด ส่วนลูกค้าจะไม่ค่อยได้ประโยชน์และลูกน้องจะถูกเบียดบังผลประโยชน์ที่ควรได้แค่ไหน อย่าไปใส่ใจให้เสียอารมณ์!

เรื่องที่สาม...เรื่องตัวเลขที่เป็นบวก! เช่น รายได้เพิ่ม (รายจ่ายลด ถือว่าบวกเช่นกัน) ส่วนแบ่งตลาดเพิ่ม

หรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับตัวเลขแล้วเป็นบวก.. จะชื่นใจเป็นพิเศษ (แต่อย่าพูดเรื่องที่จะต้องลงทุน หรือเรื่องที่ต้องเสียเงินเชียวนะ) ระคายหูมาก! 

แต่ถ้าพูดเรื่องให้พนักงาน“ลงแรง”โดยบริษัทไม่ต้อง“ลงทุน” ค่อยน่าสนใจฟัง!

เพราะฉะนั้น.. บรรดาผู้จัดการหรือผู้บริหารบางคน รู้ว่าจริตของ CEO เป็นยังไง ชอบไม่ชอบอะไร ก็จะรู้วิธี“บริหารจริต CEO” 

บรรดาผู้จัดการหรือผู้บริหารประเภทนี้ จึงมีความเจริญเติบโตและก้าวหน้าในหน้าที่การงาน(ทั้งที่ไม่มีผลงานอะไร นอกจากการเอาใจ CEO และรักษาผลประโยชน์ของบริษัทต้องมาก่อนโดยไม่แคร์ความเดือดร้อนของ ลูกค้า คู่ค้า และลูกน้อง)

ตราบใดที่ CEO (บางท่าน) ยังเป็นแบบนี้ โปรดปรานคนที่ถูกจริตแต่ไร้ความสามารถ รังเกียจคนที่มีปัญญา เพราะฟังไม่เข้าหูดูไม่เข้าตา ไม่เหมือน“คนโปรด”ที่พร้อมจะตอบสนองทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องที่ควรทำหรือไม่ควรทำ..

ไม่นาน.. ก็จะเหลือแต่ผู้ที่ไร้ความสามารถในเรื่องงาน แต่มีความสามารถในการเอาอกเอาใจไว้ข้างกาย

แล้วสุดท้าย.. องค์กรนั้นก็จะกลายเป็น องค์กรที่ “เสมือนไร้ความสามารถ” ที่จะถดถอยและไปไม่รอด ในที่สุด!