ทุจริต.. ทุศีล.. ทุรชนในโลกสมัย!!

ที่มีอากาศดีที่สุดในประเทศขณะนี้ หลบภัยมลภาวะจากภาคเหนือ  ที่กำลังอยู่ในเกณฑ์ต่ำกว่ามาตรฐาน จนออกอาการเป็นภูมิแพ้แปลกๆ อย่างไม่เคยเป็น เมื่อสัมผัสกับวัยที่ย่างเข้าสู่ความชรา จึงต้องระมัดระวังดูแลสุขภาพทางกายมากขึ้น เพื่อจะได้อยู่ทำประโยชน์ในปัจจุบันได้อย่างมีคุณค่า

จริงๆ แล้ว ปัจจุบันแห่งชีวิต เป็นเรื่องที่ควรตระหนักรู้ ในการตอกย้ำอดีตที่ผ่านไป และยืนยันอนาคตที่กำลังจะเกิดขึ้น ดังที่ปรากฏเรื่องราวต่างๆ ทั้งที่เล่าขานจากอดีตและพยากรณ์เรื่องราวในอนาคต ที่มาปรากฏสัมพันธ์ในกาลปัจจุบัน ดังพุทธพยากรณ์สมัยพระพุทธองค์ทรงดำรงพระชนม์อยู่สองพันกว่าปีที่ผ่านมา ที่ทรงพยากรณ์สุบินนิมิต ๑๖ ข้อของพระเจ้าปเสนทิโกศล แห่งแคว้นโกศล ชมพูทวีป อันเป็นการพยากรณ์ไว้ก่อนสองพันห้าร้อยกว่าปีว่า... ในกาลภายหน้าในชั่วศาสนาของพระองค์ เมื่อโลกดำเนินไปถึงจุดเสื่อม มนุษย์ทั้งหลายไม่ตั้งอยู่ในศีลธรรม ประกอบกรรมทำชั่วตามอำนาจของกิเลส จะเกิดภัยแล้ง จะเกิดทุพภิกขภัย คือ ความอดอยาก ข้าวยากหมากแพงทุกหย่อมหญ้า เมื่อถึงฤดูฝน เมฆฝนจะตั้งเค้า มีเสียงฟ้าคำรามร้องไปทั่วทิศ เหมือนฝนจะตกแต่ไม่ตก (จากสุบินนิมิต ข้อที่ ๑ โคถึกวิ่งมาทำท่าจะชนกันแต่ไม่ชน)

สุบินนิมิตในข้อที่ ๒ ต้นไม้เล็กๆ แต่ออกลูกเต็มต้น หมายถึง การสมสู่กันแต่อายุยังน้อยของคนเรา และมีลูกก่อนวัยอันสมควร ด้วยอำนาจกามราคะแรงกล้า หรือในข้อที่ ๕ เรื่องม้าสองปากกินหญ้าไม่รู้จบ ซึ่งพุทธทำนายว่า ในกาลภายหน้า เมื่อศีลธรรมเสื่อมลง คนพาลได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ตัดสินคดีความ จะเรียกเก็บสินบนจากคู่ความทั้งสองฝ่าย ฝ่ายไหนให้สินบนมากกว่าก็ให้ฝ่ายนั้นเป็นผู้ชนะ...”

การรับสินบน ฉ้อราษฎร์บังหลวง โกงกินแผ่นดิน กลายเป็นเรื่องที่แม้ในเขตพระพุทธศาสนาของเราก็ยังมีปรากฏให้เห็น จนน่านำมาเป็นกรณีศึกษา ดุจดังเช่นสมัยพุทธกาล เมื่อพระพุทธองค์ประทับอยู่ที่พระเชตวันมหาวิหาร ได้มีพวกเดียรถีย์พากันเอาเงินจำนวนมากไปติดสินบนพระเจ้าปเสนทิโกศล แคว้นโกศล เพื่อขอพื้นที่ทำเลมงคลสร้างวัดให้กับพวกตนใกล้กับพระเชตวันมหาวิหารฯ ด้วยคิดว่า การที่ลาภสักการะหลั่งไหลไปสู่สำนักพระพุทธเจ้ามากมาย เพราะฮวงจุ้ยหรือที่ตั้งของพระเชตวันฯ มีความเป็นอุดมมงคล เป็นทำเลทองที่เอื้อเฟื้อให้ถึงความสำเร็จใน ยศ ลาภ เงินทอง บริวาร จึงต้องการสร้างวัดในพื้นที่ดังกล่าว โดยได้ขอให้พระเจ้าปเสนทิโกศลอย่าได้ห้ามการสร้างวัดของพวกตน หากฝ่ายสาวกของพระพุทธเจ้ามาขอให้ห้ามพวกตนสร้างวัด...

เรื่องของเรื่องจึงเกิดขึ้น เมื่อพระเจ้าปเสนทิโกศลซึ่งได้รับสินบนเดียรถีย์ ได้ทรงตกปากรับคำตามคำขอ การสร้างวัดของเดียรถีย์จึงเกิดขึ้นอย่างใหญ่โต จนส่งเสียงอึกทึกครึกโครมรบกวนไปถึงวัดพระ
เชตวันฯ พระพุทธองค์จึงทรงเล็งเห็นภัย ความวุ่นวายที่จะตามมา จึงส่งให้พระสาวกผู้ใหญ่ เช่น พระสารีบุตร พระมหาโมคคัลลานะ หรือพระอานนท์ พุทธอุปัฏฐาก ไปพบพระเจ้าปเสนทิโกศล เพื่อขอให้ห้ามการสร้างวัดเดียรถีย์ที่จะทำให้เกิดการรบกวนต่อทางวัดพระเชตวันฯ ที่พระภิกษุบำเพ็ญเพียรภาวนากันอยู่ด้วยความสงบ แต่พระเจ้าปเสนทิโกศลไม่ยอมให้พบ จนที่สุดพระพุทธองค์ต้องเสด็จไปด้วยพระองค์เอง เพื่อทรงแสดงธรรมโปรดสั่งสอนพระเจ้าปเสนทิโกศล ในภัยที่เกิดจากการละโมบรับสินบนของผู้ปกครองแผ่นดิน ที่จะทำให้เกิดความแตกแยกของสังคม โดยเฉพาะในหมู่บรรพชิตผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม.. อันนำไปสู่ความวิบัติฉิบหายทั้งประเทศทั่วเขตแดน ดังเช่นที่เคยปรากฏเรื่องราวจากในอดีต เมื่อพระราชาแห่งภรุนครรับสินบนจากฤาษีกลุ่มหนึ่ง เพื่อหาประโยชน์ให้กับกลุ่มตน ด้วยการอ้างอิงอำนาจการปกครองของพระราชา... จนเข้าไปสู่ความล่มสลายของภรุนครที่จมดิ่งลงสู่มหาสมุทร ด้วยพระราชาที่ไม่ตั้งมั่นอยู่ในธรรม จึงนำมาสู่การตรัสสั่งสอนพระเจ้าปเสนทิโกศลที่รับสินบนจากเดียรถีย์ว่า “บัณฑิตทั้งหลาย ไม่สรรเสริญการลุอำนาจด้วยฉันทาคติ บุคคลไม่ควรมีจิตคิดร้าย ความกล่าวต่อความจริง..” เป็นเหตุให้พระเจ้าปเสนทิโกศลยับยั้งการกระทำ ทรงยกเลิกการอนุญาตให้เดียรถีย์สร้างวัดในพื้นที่ดังกล่าว ความสงบสุขจึงกลับคืนสู่พระเชตวันมหาวิหารดังเดิม...

เรื่องโกงๆ กินๆ ผิดศีล ผิดธรรม เป็นเรื่องที่สืบสานอยู่ในจิตสัตว์โลกมานมนาน จะมากบ้างน้อยบ้างไปตามกาล อยู่ที่จิตสันดานของสัตว์ในยุคสมัยนั้นๆ ว่า อย่างหนา หรือ อย่างบาง จากอำนาจของกิเลส... ที่ไม่ได้เว้นวรรคแม้ในหมู่บรรพชิต นักบวช นักศาสนาทั้งหลาย ดังเช่นเดียรถีย์ในอดีตตามที่กล่าวมา...

 เจริญพร