อภินิหารของ... บทเฉพาะกาล
คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญเกี่ยวกับกฎหมาย ป.ป.ช.ฉบับใหม่ ที่สรุปง่ายๆ ว่ากรรมการ ป.ป.ช.ชุดปัจจุบันที่ขาดคุณสมบัติตามรัฐธรรมนูญฉบับใหม่
สามารถดำรงตำแหน่งต่อไปได้ เพราะเขียนยกเว้นไว้ใน "บทเฉพาะกาล" ทำให้น่าคิดเหมือนกันว่า "บทเฉพาะกาล" ในกฎหมายฉบับต่างๆ นี่สามารถเขียนอะไรก็ได้หรือ
เพราะมองแบบไม่ซับซ้อนก็คือ "กฎหมายลูก" หรือในทางทฤษฎีนิติศาสตร์เรียก "กฎหมายลูกบท" มันไม่ควรมีข้อความใดขัดหรือแย้งกับ "กฎหมายแม่บท"อย่างรัฐธรรมนูญ
บทเฉพาะกาลในความเข้าใจของคนที่เรียนกฎหมายทั่วไป น่าจะหมายถึงแค่การเขียนป้องกันไม่ให้เกิด "สุญญากาศ" ในการปฏิบัติตามกฎหมายเท่านั้น ไม่ใช่เขียนเป็น "ข้อยกเว้น" ไม่ต้องปฏิบัติตามกฎหมาย หรือแม้แต่ไม่ต้องปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญก็ได้
เพราะถ้าทำอย่างนั้นได้ ทั้งรัฐธรรมนูญและกฎหมายก็ปราศจากความศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจาก "บทเฉพาะกาล" มีศักดิ์ทางกฎหมายสูงกว่าเสียอีก
ยิ่งไปกว่านั้น หากกล่าวเฉพาะกรณี "กฎหมายลูก" หรือพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญที่เกี่ยวกับการดำรงตำแหน่งของกรรมการในองค์กรอิสระต่างๆ คำถามที่เกิดขึ้นมาตลอดก็คือ "มาตรฐาน" ของ สนช.อยู่ตรงไหน เพราะกฎหมาย กกต. ให้ "เซ็ตซีโร่" กรรมการทั้งหมด โดยอ้างไม่อยากให้มี "ปลาสองน้ำ" แต่กฎหมาย ป.ป.ช.กลับเขียนให้กรรมการชุดเดิมอยู่ต่อ ทั้งๆ ที่น่าเชื่อว่าขาดคุณสมบัติมากถึง 7 คนจาก 9 คน นี่ยังไม่รวมกฎหมายกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติอีก
และถ้ามองแบบไม่ซับซ้อนอีกที ถ้าเผื่อ "บทเฉพาะกาล" มีอภินิหารขนาดนี้ แล้ว สนช.เตรียมจะยื่นคำร้องให้ศาลรัฐธรรมนูญตีความกฎหมายลูกว่าด้วยการได้มาซึ่ง ส.ว.อีกทำไม เพราะยื่นตีความไป ก็น่าจะไม่ขัดรัฐธรรมนูญ (เพราะจะว่าไปตุลาการศาลรัฐธรรมนูญบางคนก็ได้ประโยชน์จากการยกเว้นคุณสมบัติเช่นกัน)
หรืองานนี้ยื่นตีความด้วยเหตุผลอื่น เช่น ตีฝุ่นให้ตลบเข้าไว้ เผื่อเป็น "ข้ออ้างสำรอง" ให้การเลือกตั้งถูกเลื่อนออกไปอีก
ยุคนี้สมัยนี้ต้องบอกว่า ผู้มีอำนาจจะเขียนอะไรในกฎหมายก็ได้ เพราะถึงขั้นยืดเวลาบังคับใช้กฎหมายเลือกตั้งออกไปอีก 90 วันก็ยังทำมาแล้ว แสดงว่าเป็นยุคที่"หลักนิติรัฐ-นิติธรรม" ต้องหลบไป เพราะการแสวงประโยชน์ทุกทางจากกฎหมาย...สำคัญที่สุด!