การอยู่ดีมีสุข

ด้วยระบบเศรษฐกิจสหรัฐ ยุโรป จีน ญี่ปุ่น ตลาดเกิดใหม่ในยุโรปและเอเซีย ขยายตัวในอัตราสูง ทำให้การค้าสินค้า และบริการของโลกเพิ่มขึ้น 

ดังนั้นระบบเศรษฐกิจไทยในปี 2560 จึงมีอัตราความเจริญเติบโต (3.7%) อัตราการเพิ่มของการส่งออกสินค้า (5.7%) ดีกว่าในปี 2559

อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศในกลุ่มอาเซียน ส่วนใหญ่สูงกว่าประเทศไทยมาก ทั้งใน อินโดนีเซีย (5.0%) มาเลเซีย (5.8%) ฟิลิปปินส์ (6.5%) เวียตนาม (6.2%) 

อย่างไรก็ดี  ขนาดเศรษฐกิจไทยที่เคยอยู่ในอันดับ 2 ในปี 2557 ของอาเซียน อาจมาเป็นอันดับ 4 รองจากมาเลเซียและฟิลิปปินส์ ในปี 2562 

ดังนั้น ผู้ศึกษาระบบเศรษฐกิจควรดูระบบเศรษฐกิจเปรียบเทียบ เพื่อไม่ให้มีการอ้างการฟื้นตัวของเศรษฐกิจตามภาวะเศรษฐกิจโลกมาเป็นผลงาน

นอกจากนี้ อัตราเงินเฟ้อของไทยก็ต่ำกว่าของประเทศเพื่อนบ้านมาก แสดงถึงปริมาณเงินในระบบเศรษฐกิจไทยที่ไม่เพียงพอ และค่าเงินบาทที่แข็งเกินไป ทำให้เศรษฐกิจไทยขยายตัวในอัตราต่ำ

ในปี 2560 ประเทศไทยมีขนาด GDP ประมาณ 15.2 ล้านล้านบาท คิดเป็นรายได้ต่อหัว 224,459 บาท 

พื้นฐานของระบบเศรษฐกิจไทยนั้น เติบโตด้วยการท่องเที่ยว การส่งออก และ การลงทุน

การท่องเที่ยวเติบโตในอัตราสูงติดต่อกันมาหลายปี (ปี 2559 มีนักท่องเที่ยวต่างชาติ 32.6 ล้านคน คิดเป็นรายได้ 1.76 ล้านล้านบาท หรือ12.3%ของ GDP) แต่ค่าเงินบาทที่แข็งเกินไป ทำให้การส่งออกเติบโตน้อยลง การขาดความเชื่อมั่นในระบบการปกครอง ความยุติธรรม และนโยบายของรัฐบาล ทำให้การลงทุนเติบโตลดลง

การบริหารระบบเศรษฐกิจที่ดี จึงต้องมีความสมเหตุสมผล แม้มีรัฐบาลจากการเลือกตั้ง ตามรัฐธรรมนูญใหม่แล้ว ปัญหาการขาดความเชื่อมั่นก็ยังคงอยู่ เพราะมีปัญหาในตัวรัฐธรรมนูญเองที่มีความล้าหลัง ไม่เป็นประชาธิปไตย

เป้าหมายของสังคมคือการอยู่ดีมีสุข

การอยู่ดี คือการทำให้ประชาชนแต่ละครอบครัวสามารถประกอบอาชีพทางเศรษฐกิจได้ดี อยู่ในสังคมที่สงบ ยุติธรรม พูดได้ว่า แต่ละครอบครัวสามารถขายของได้ มีงานที่เหมาะสมทำ มีรายได้เพียงพอ ลูกหลานได้รับการศึกษา เจ็บป่วยได้รับการรักษาพยาบาล มีการปกครองที่มีความยุติธรรม ไม่ถูกใส่ร้ายรังแก บ้านเมืองมีความสงบ มีความมั่นคง 

ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับการบริหารบ้านเมืองของผู้ที่มีหน้าที่ ที่เรียกว่ารัฐบาลและผู้เกี่ยวข้อง 

การมีสุข คือการที่ประชาชนอยู่ดีในระดับพอสมควรแล้ว ผู้บริหารบ้านเมืองทำนุบำรุงพุทธศาสนาและศาสนาต่างๆ ดูแลขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม การละเล่น การพักผ่อนหย่อนใจและดูแลสิ่งแวดล้อม “การบริหารระบบเศรษฐกิจ การเมืองการปกครองที่ดี จึงต้องทำให้ประชาชนอยู่ดีมีสุข”

ผู้บริหารประเทศที่ดี ต้องคิดว่าการบริหารประเทศเหมือนการบริหารครอบครัว มีความตั้งใจดีต่อคนในครอบครัวคือ 

1) ไม่คิดจะโกงหรือยักยอกทรัพย์สินของครอบครัว 

2) ไม่คิดทำร้ายรังแกข่มเหงกลั่นแกล้งคนในครอบครัว 

3) ไม่ลุ่มหลงตัวเอง เลือกที่รักมักที่ชัง 

ความจริงที่กล่าวมาทั้ง 3 ประการ ก็คือ การละซึ่งโลภะ โทสะ โมหะ ซึ่งในระดับครอบครัวมีการกระทำกันอยู่แล้ว แต่มีน้อยในระดับการบริหารประเทศ

การตัดสินใจของรัฐบาลนั้น มีผลกระทบในวงกว้างต่อประชาชน ดังนั้นความตั้งใจดีจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก 

เมื่อมีความตั้งใจดี ผู้บริหารประเทศก็จะมีแต่ความหวังดีต่อประชาชน โดยหลักการแล้วคณะผู้บริหารประเทศควรเป็นบุคคลที่ คิดดี พูดดี ทำดี ประเทศจึงจะเจริญเติบโตได้

หากคณะผู้บริหารประเทศมีจิตคิดร้าย คอยจับผิดคนในประเทศ ก็จะเกิดแต่ความหวาดกลัว ประชาชนไม่มีอันทำมาหากิน ประเทศก็จะไม่เจริญเติบโต

โดย... 

ศ.ดร.สุชาติ ธาดาธำรงเวช

อดีตรมว.คลัง