กับดักความสุขเทียมในการงาน

กับดักความสุขเทียมในการงาน

ฤทธิ์เดชสำคัญของยาเสพติดคือการทำให้เกิดความสุขเทียมให้กับคนเสพ ใครติดกับดักของสุขเทียมนี้ ก็กลายเป็นคนเสพติด

หลายคนมีความสุขกับการทำงานที่คนอื่นคิดว่าเราควรทำ ตำแหน่งหน้าที่การงานเติบโตขึ้นด้วยการทำตามสิ่งที่คนอื่นคิดว่าเราควรทำ เราเดินตามเส้นทางที่คนอื่นคิดว่าเราควรจะเดิน และเมื่อเดินไปทางนั้นก็มีรางวัลตอบแทนในรูปแบบต่าง ๆตามมาเป็นระยะๆ ทำแล้วเหนื่อยแทบใจจะขาด ต้องทำแต่สิ่งที่ตนเองไม่ชอบ เพื่อแลกกับความสำเร็จที่คนอื่นกำหนดขึ้นให้กับเรา ความสำเร็จนั้นได้มาจากการทำสิ่งที่ไม่อยากทำ ทำแล้วรู้สึกว่าจำใจทำ เสร็จงานหนึ่งแล้วไม่อยากให้มีงานที่สองตามมา จำใจทำเพราะอยากได้ความสำเร็จตามที่คนอื่นกำหนด ถ้าเป็นเช่นนี้ ความสำเร็จที่ได้มาไม่น่าจะใช่ความสุขแท้ แต่เป็นความสุขเทียม และเป็นความสุขเทียมที่กักเราไว้ในกับดักนั้นอีกยาวนานต่อไป

ความสุขเทียมที่ได้มาจากความสำเร็จจากการจำใจทำการงาน ยากเย็นที่จะหลุดพ้นออกไปได้ เพราะหัวโขนที่ได้เป็นรางวัลจากการจำใจทำงานนั้น หัวโขนมักได้มาพร้อมสิ่งที่คิดว่าเป็นอำนาจวาสนา ซึ่งจริงบ้างไม่จริงบ้าง ใส่หัวโขนแล้วติดใจ เหมือนกินของเผ็ดแล้วบอกว่าอร่อย ทั้งๆ ที่การรับรู้ความเผ็ดนั้นจริงๆ แล้วเป็นการรับรู้ความเจ็บปวดแบบหนึ่ง ทำให้หลายคนเต็มใจจะอยู่ภายในกับดักของความสุขเทียมนั้นต่อไป จนหมดอายุขัยในการงาน พอหลุดออกจากกับดักก็กลับเป็นทุกข์ เหมือนกินเผ็ดมายาวนานจนกระทั่งไม่รู้แล้วว่าอร่อยไม่รู้เจ็บปวดนั้นเป็นอย่างไร กับดักของความสุขเทียมในการงานจึงเป็นกับดักที่น้อยคนนักที่จะกล้าที่จะเดินออกมาจากกับดักนั้น

ถ้าถามว่าการทำงานสู่ความสำเร็จนอกกับดักของสุขเทียมมีหรือไม่ คำตอบคือถ้าการงานนั้นเราทำแล้วรู้สึกว่างานนั้นมีเราเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จที่จะเกิดขึ้น ความคิดความเห็นของเรามีคุณค่าสำหรับงานนั้น ความคิดความเห็นของเรามีโอกาสกลายเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางสู่ความสำเร็จ และเป็นความสำเร็จทีี่เราอยากให้เกิดขึ้น อยากให้เกิดไม่ใช่เพราะเพื่อให้ได้ยศฐาบรรดาศักดิ์ แต่อยากให้เกิดความสำเร็จนั้นขึ้นมา เพราะเราเชื่อมั่นว่าจะนำไปสู่สิ่งที่ดีกว่าในเรื่องนั้น ในทำนองเดียวกับที่เราทำอะไรดีๆ สักอย่างเพื่อให้อะไรอีกสักอย่างหนึ่งดีขึ้น ไม่ใช่ทำดีเพราะอยากให้คนอื่นเห็นว่าเราทำดี ซึ่งหากตั้งสติทบทวนดูความสำเร็จที่ได้จากงานนั้นดูแล้วมั่นใจว่าที่ได้มาจากการกระทำที่ผ่านมานั้น ล้วนแต่เป็นการงานที่เราพออกพอใจ ทำได้โดยไม่เครียด ไม่รู้สึกว่าจำใจต้อง ทำเท่าไรก็ยังรู้สึกว่ายังอยากทำต่อไปอีก ถือว่าโชคดีแล้วที่ได้ทำการงานนั้น เพราะงานนั้นคืองานที่นำไปสู่ความสุขจริง ไม่ใช่ความสุขเทียม

คนทุกคนมีภาพอนาคต มีวิสัยทัศน์ส่วนตัวอยู่ด้วยกันทั้งนั้น แตกต่างกันแค่จะเป็นภาพเล็กภาพใหญ่เท่านั้น แต่ละคนพอจะตอบได้ว่าอยากเห็นบ้านเมืองเป็นอย่างไร คนในบ้านเมืองเป็นอย่างไร การงานนอกกับดักของความสุขเทียม ต้องเป็นงานที่สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ของตัวเรา ไปทางเดียวกันกับภาพในอนาคตตามความคิดความเชื่อของเรา ถ้าตั้งใจอยากทำให้คนรอบตัวมีสุขภาพอนามัยดี แล้วต้องไปทำงานที่โรงงานยาสูบ ตำแหน่งที่เติบโตขึ้นในโรงงานยาสูบ คงไม่สอดคล้องกับวิสัยทัศน์เรื่องสุขภาพดี และถ้าวิ่งตามเส้นทางนั้นต่อไป ความสุขที่ได้จากความก้าวหน้านั้น คงไม่ใช่สุขจริง ถ้ามีภาพอนาคตว่าผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส ก็อย่าไปทำงานค้นหาความสำเร็จในหน้าที่เร่งรัดหนี้สิน ยิ่งประสบความสำเร็จมากเท่าใด ก็ยิ่งไกลวิสัยทัศน์ของตนเองมากเท่านั้น สุขที่ได้จากความสำเร็จก็ยิ่งห่างไกลสุขจริงมากยิ่งขึ้น

ถ้าพบความสำเร็จแล้วเพื่อนฝูงหายหมด วันไหนต้องถอดหัวโขน วันนั้นก็จะรู้ว่าความสุขจากความสำเร็จในขณะที่มีหัวโขนนั้น ล้วนแต่เป็นสุขเทียมทั้งสิ้น การงานที่ดีที่นำไปสู่ความสุขที่แท้จริงนั้น ยิ่งทำยิ่งได้กัลยาณมิตร ยิ่งทำยิ่งได้รับความนับถือ และได้ส่งความนับถือไปสู่คนร่วมงาน ยิ่งทำยิ่งมีโอกาสได้ช่วยได้ดูแล และได้รับการดูแลจากคนร่วมงาน การงานที่นำไปสู่ความสำเร็จที่แท้จริงซึ่งเพียงได้อย่างเดียวก็คุ้มที่จะทำแล้ว คือทำแล้วได้เพื่อนแท้เพิ่มขึ้นอีกคนหนึ่งในชีวิต