ผู้นำที่ดี จะต้อง เงียบ และ โง่?

พอไปศึกษาเพิ่มเติมก็เริ่มเห็นด้วยกับแนวคิดดังกล่าว และยิ่งมีโอกาสได้พูดคุยและสัมภาษณ์ผู้นำธุรกิจของไทย ถึงคุณสมบัติของผู้นำที่ดี ก็พบว่าถึงแม้ผู้นำเหล่านั้น จะไม่ได้ใช้คำว่า “เงียบและโง่” ตรงๆ แต่ในสิ่งที่ได้พูดและอธิบายมานั้นก็หนีไม่พ้นเรื่อง 2ง นั้นเอง

มาดูที่เรื่องของเงียบก่อน ได้รับทราบมาว่าหนึ่งในปรัชญาในการดำเนินชีวิตของคุณเจริญ สิริวัฒนภักดี นั้นคือ เงียบ สงบ ฟังให้เกิดปัญญา ซึ่งความเงียบของผู้นำนั้นไม่ใช่เนื่องจากว่าบุคคลผู้นั้นเป็นผู้นำที่ขี้อาย หรือ ไม่กล้าพูด แต่จริงๆ แล้วการเป็นผู้นำที่เงียบได้นั้นต้องถือว่าเป็นผู้ที่มีความมั่นใจในตนเองสูงพอสมควร แต่เป็นความมั่นใจที่ไม่ใช่ลักษณะของการคิดว่าตัวเองเก่ง หรือ หลงตัวเอง

ผู้นำที่เงียบ จะเป็นผู้ฟังที่ดี และการเป็นผู้ฟังที่ดี จะทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชากล้าที่จะพูด แสดงความคิดเห็นมากขึ้น ยิ่งในปัจจุบัน การได้รับฟังความคิดเห็นที่หลากหลายจากบุคคลหลายๆ กลุ่มก็จะยิ่งทำให้ผู้นำมีข้อมูลมาใช้ในการตัดสินใจได้ดีขึ้น

นอกจากนี้ ผู้นำที่เงียบนั้นยังทำให้ผู้นำได้เกิดการเรียนรู้ผ่านทางการฟัง ปัจจุบันผู้นำจำนวนมากมีรูปแบบในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ผ่านทางการฟังจากผู้อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งฟังจากบุคคลที่มีความแตกต่างจากตัวผู้นำเอง

มีงานวิจัยในต่างประเทศที่ระบุว่าผู้นำที่เงียบ หรือ Silent Leaders นั้นจะมีแนวโน้มในการแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้นโดยอาศัยความร่วมมือระหว่างบุคคลต่างๆ อีกทั้งเป็นผู้ที่แก้ปัญหาแบบมีเหตุมีผล นอกจากนี้ผู้นำที่เงียบนั้นจะเป็นผู้ที่มีความเข้าใจในผู้อื่นได้ดี เป็นคนที่ทุกคนสามารถเข้าถึง อยากจะทำงานด้วย และได้รับความเคารพจากคนรอบข้างมากกว่าผู้นำที่พูดมากและก้าวร้าว สรุปได้ว่าผู้นำที่ดีนั้นจะต้องพร้อมที่จะฟังมากกว่าพร้อมที่จะพูด

ท่านผู้อ่านลองนึกภาพเปรียบเทียบ ว่าระหว่างการประชุมที่ผู้นำการประชุมนั้นพูดแต่พอสมควร รับฟังความคิดเห็นของทุกๆ คน เปิดโอกาสให้ทุกคนได้แสดงความคิดเห็น แล้วค่อยสรุปหรือนำความคิดเห็นของทุกคนมาเป็นส่วนในการตัดสินใจ กับ การประชุมที่ผู้นำการประชุมเป็นผู้ผูกขาดการพูดอยู่คนเดียว ผู้เข้าร่วมประชุมแทบไม่มีโอกาสแสดงความคิดเห็น (หรือบางครั้งพูดไม่ทันผู้นำ) ท่านผู้อ่านจะมีความสุขและเต็มใจที่จะเข้าประชุมและทำงานกับผู้นำแบบใด?

สำหรับผู้นำที่โง่นั้น จริงๆ แล้วเป็นคำเปรียบเปรยว่าผู้นำที่ดีจะต้องมีความถ่อมตน ไม่คิดว่าตัวเองรู้ดีที่สุดในทุกๆ เรื่อง เป็นผู้นำที่พร้อมที่จะเรียนรู้ตลอดเวลา และสามารถที่จะเรียนรู้จากบุคคลรอบข้าง ผู้นำทางธุรกิจของไทยหลายท่านก็ยอมรับว่าท่านไม่ได้รู้หรือเชี่ยวชาญในทุกๆ เรื่องแต่สิ่งที่ท่านเหล่านั้นทำ คือ รายล้อมตัวเองด้วยคนเก่ง และพร้อมที่จะเรียนรู้ พร้อมที่จะฟังคนเก่งๆ เหล่านั้น

จริงๆ แล้วคุณสมบัติ ของความเงียบ และโง่ นั้น จะต้องไปด้วยกัน เพราะเมื่อผู้นำถ่อมตนและยอมรับว่าตนเองไม่ได้รู้ไปในทุกอย่าง ผู้นำก็ต้องพร้อมที่จะเรียนรู้จากผู้อื่น ดังนั้นผู้นำก็จะต้องเงียบและพร้อมที่จะฟัง จะสังเกตได้เลยครับว่าคนที่คิดว่าตัวเองรู้และเก่งในทุกๆ อย่าง มักจะชอบพูด และไม่ค่อยฟังผู้อื่น

สรุปแล้วผู้นำที่ “เงียบและโง่” เป็นเสมือนการเปรียบเปรยว่าผู้นำที่ดีจะต้องเป็นผู้ที่ฟังมากกว่าพูด อีกทั้งเป็นผู้ที่มีความถ่อมตน และพร้อมที่จะเรียนรู้จากผู้อื่นนั้นเอง