ก า ร เ ดิ น ท า ง ข อ ง ผ ลิ ต ผ ล

ก า ร เ ดิ น ท า ง ข อ ง ผ ลิ ต ผ ล

"..จากเหงื่อที่เรื่อริน รดผืนดินที่ลงแรง เมล็ดพันธุ์ที่ฮักแพง จึงเกิดก่อเป็นกอเรียว.."

หลังจากนิตยสาร ‘เนชั่นสุดสัปดาห์’ ปิดตัวลงไปแล้ว คอลัมน์กวีทรรศน์ ซึ่งเป็นพื้นที่แสดงผลงานศิลปวรรณกรรมด้านกวีนิพนธ์ก็ปิดตัวไปพร้อมกันด้วย พื้นที่ของกวีตามหน้านิตยสารและหนังสือพิมพ์โดยทั่วไป ที่มีเหลือน้อยอยู่แล้ว จึงหดลดลงไปอีกอย่างน่าหาย ด้วยความรู้สึกผูกพันและมองเห็นคุณค่าของงานกวีนิพนธ์ ที่เชื่อว่ามีพลังอำนาจในการถ่ายทอดจิตวิญญาณยุคสมัยสู่ผู้อ่าน หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ จึงเปิดพื้นที่แห่งนี้ให้เป็นที่ปรากฏตัวของคอลัมน์ ‘กวีทรรศน์’ อีกครั้ง เพื่อนำเสนอผลงานของกวีจากทั่วประเทศให้อ่านกัน แฟนๆผู้มีหัวใจอ่อนโยนรักในความไพเราะของท่วงทำนองกาพย์ กลอน โคลง ฉันท์ ไม่ควรพลาด ติดตามอ่านได้ที่นี่ พบกันทุกวันเสาร์ครับ

-เสรี ทัศนศิลป์-

2


ก า ร เ ดิ น ท า ง ข อ ง ผ ลิ ต ผ ล

 

จากเหงื่อที่เรื่อริน                    รดผืนดินที่ลงแรง

เมล็ดพันธุ์ที่ฮักแพง                 จึงเกิดก่อเป็นกอเรียว

จากมือที่แน่นหนัก                  เฝ้าฟูมฟักความกลมเกลียว

ไถ คราด วาดคมเคียว              ประคองรวงประนอมกำ

ผลิแย้มจึงแต้มทุ่ง                    เพื่อวันพรุ่งจึงน้อมนำ

ซาบซึ้งจึงปักดำ                      จึงเป็นพันธุกรรมเรา

ไถผุ เกวียนพังพาด                  ผู้พาราษฎรเฮา

ขับเคลื่อนเกลื่อนลำเนา              เป็นข้าวคำให้ผองคน

เวียนวนคือผลทุ่ง                     จากหมายมุ่งมีมืดมน

ดิน น้ำ ย้ำอยู่บน                      ภูมิปัญญาประชากร

คือรากคือเลือดเนื้อ                  คือดอกเหงื่ออย่างแน่นอน

เส้นทางระหว่างจร                   ฟังอดีตและฮีตคอง

ยังเชื่อในเนื้อแท้                      จะดูแลเป็นทุ่งทอง

อุปสรรคมักทดลอง                   ระหว่างเผชิญการเดินทาง

เกิด โต แตกผลิ เกี่ยว               กำหนดเรียวด้วยมือนาง

โลกเปลี่ยนเพียรไม่วาง              หอมนักแล้วทุ่งหัวใจ

 

โขงรัก คำไพโรจน์

(ภาพประกอบโดย : มิ่งมนัสชน จังหาร)