จุดหมายปลายทางอันดับหนึ่ง

จากการจัดอันดับล่าสุดของมาสเตอร์การ์ดเมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมาก็ยกให้กรุงเทพฯ เป็นเมืองปลายทางการท่องเที่ยวอันดับ 1 ของเอเชียแปซิฟิกแน่นอนว่าการครองอันดับ 1 ให้ได้อย่างต่อเนื่องไม่ใช่เรื่องง่าย

ด่านหน้าสำคัญที่รับหน้าที่ดังกล่าวคงหนีสายการบินแห่งชาติไปไม่พ้น เช่นเดียวกับทุกประเทศทั่วโลกที่พยายามคงความสำคัญของสายการบินแห่งชาติของตัวเองเอาไว้แม้จะต้องประสบปัญหารุนแรงเนื่องจากความผันผวนของธุรกิจการบิน แต่ทุกประเทศก็พยายาม “อุ้ม” สายการบินของประเทศตัวเองเอาไว้อย่างเต็มที่ไม่ว่าต้องทุ่มเทงบประมาณมากแค่ไหนก็ตาม

เช่นเดียวกับ “การบินไทย” ที่มีสถานการณ์ไม่แตกต่างกันเลย เพราะความยากลำบากที่สายการบินแห่งชาติของไทยต้องประสบในช่วงหลายปีที่ผ่าน ทั้งราคาน้ำมันที่ปรับตัวสูงขึ้น การแข่งขันจากสายการบินต้นทุนต่ำ ฯลฯ ทำให้การบินไทยต้องยกเครื่องใหญ่เพื่อสู้กับวิกฤติการณ์ดังกล่าวให้ได้

ความทุ่มเทของผู้บริหารและพนักงานของการบินไทยสะท้อนให้ผมเห็นผ่านการเดินทางทุกครั้งที่ได้รับบริการที่ดีขึ้นมาก ทั้งการต้อนรับภาคพื้นดิน อาหารเครื่องดื่มไปจนถึงบริการบนเครื่องที่เห็นชัดว่าใส่ใจผู้โดยสารมากขึ้นกว่าเดิมจนรู้สึกประทับใจเพิ่มขึ้นทุกครั้ง

ผมเชื่อว่าแต่ละประเทศก็คงต้องอาศัยสายการบินแห่งชาติในการสร้างความประทับใจเช่นนี้เพราะรู้ว่านี่คือ First Impression ที่นักเดินทางทุกคนต้องเจอ นอกจากบริการที่พยายามสร้างความประทับใจที่สุดแล้วบริการเกี่ยวเนื่องทั้งหมด โดยเฉพาะท่าอากาศยานแห่งชาติก็ต้องประสานการทำงานร่วมกันเป็นหนึ่งเดียว

หันกลับมาดูที่บ้านเรา ทุกครั้งที่ผมเดินทางด้วยการบินไทยผมกลับรู้สึกชื่นชมได้เพียงครึ่งเดียวนั่นคือบริการที่ดีขึ้นมากจากการบินไทย แต่ “รอยต่อ” ในการทำงานกับการท่าอากาศยานแห่งประเทศไทยนั้นกลับไม่ราบรื่นอย่างที่ควรจะเป็น ตัวอย่างเช่น Bus Gate ที่ต้องเจอบ่อยครั้งที่เดินทาง แต่กลับไม่เจอในสายการบินแห่งชาติของประเทศอื่น ๆซึ่งไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความพร้อมของสนามบิน หรือการประสานงานระหว่าง 2 หน่วยงาน ซึ่งสายการบินอื่นผมสามารถเดินผ่านทางเดินงวงช้างไปถึงเครื่องบินได้อย่างสะดวกสบายที่สุด

ส่วนตัวผมไม่มีปัญหากับการใช้ Bus Gate หรือการขึ้นรถบัสเพื่อไปขึ้นเครื่องที่อยู่ในหลุมจอดกลางสนามบินแต่ประการใด เพราะส่วนใหญ่ผมไม่ได้มีสัมภาระเยอะมากนัก แต่กับนักท่องเที่ยวที่มากันทั้งครอบครัวมีข้าวของพะรุงพะรัง หรือนักเดินทางสูงอายุที่ต้องก้าวขึ้นลงบันได กระย่องกระแย่งขึ้นลงรถบัส ผมคิดว่าเป็นการทรมานผู้โดยสารมากพอสมควรความไม่สะดวกขนาดนั้นจริงอยู่ว่าเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของการบินไทย 

แต่ผมกลับคิดว่าการตั้งเป้าให้บ้านเราครองอันดับหนึ่งในการเป็นจุดหมายปลายทางของนักเดินทางทั่วโลก แต่หากเราไม่อาจบูรณาการบริการทั้งหมดให้ตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้ผมเชื่อว่าสายการบินอื่นที่มีความพร้อมมากกว่าอาจแทนที่เราได้ไม่ยากนัก

เมื่อประตูหลักของประเทศกลับเปิดต้อนรับผู้มาเยือนไม่ได้ ในขณะที่ประเทศอื่นกลับไม่มีข้อจำกัดดังกล่าว เกรงว่าเราจะเสียโอกาสไปเรื่อย ๆ ความพยายามอื่น ๆ ที่เราพยายามทำมาโดยแม้กระทั่งการยกเลิกเอกสาร ตม. 6 เพื่ออำนวยความสะดวกให้นักเดินทางก็อาจส่งผลไม่เต็มที่นัก