ฮิลลารี คลินตัน: กว่าจะเป็นคนธรรมดาก็สายเกินไป

ย่อมไม่แตกต่างจากผู้หญิงอเมริกันอีกจำนวนมากที่ผิดหวังอย่างมากกับผลการเลือกตั้งเมื่อวันอังคารที่ 8 พฤศจิกายนที่ผ่านมา  ผิดหวังสุดๆที่ฮิลลารี คลินตันไม่สามารถสร้างประวัติศาสตร์เป็นผู้นำหญิงคนแรกของสหรัฐฯให้บรรดาผู้หญิงอเมริกันทั้งประเทศได้ภูมิใจได้ ความผิดหวังนำเธอให้ไปเดินป่าพร้อมลูกน้อยวัยหนึ่งขวบเพื่อให้ปลดปล่อยความผิด หวังนั้น

                แต่ให้บังเอิญ(?)ว่าขณะเดินลงเขาเพื่อกลับบ้าน ได้พบกับฮิลลารี คลินตันตัวเป็นๆตัวจริงและบิลล์ คลินตันขณะกำลังจูงหมาเดินป่าด้วยกัน การพบกับสองสามีภรรยาคลินตันในป่านอกเมืองนิวยอร์คเป็นอะไรที่เกินความคาดหมายมากๆ(?)สำหรับผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งอย่างมาร์ก๊อต เกอร์สเตอร์ จนต้องนำมาเขียนเล่าบอกกล่าวพร้อมภาพเป็นประจักษ์พยาน (โดยบิล คลินตันเป็นผู้ถ่าย)

สิ่งสำคัญที่มาร์ก๊อต เกอร์สเตอร์เขียนบอกเล่าเรื่องราวในเฟสบุ๊คอย่างตื่นเต้นภูมิใจ ส่วนหนึ่งว่า "Hillary Clinton and Bill with their dogs doing exactly the same thing as I was" สะท้อนให้เห็นว่า ถึงแม้จะ(เคย)มีฐานะเป็นระดับผู้นำของประเทศ แต่ทั้งฮิลลารีและบิลล์ก็มีวิถีชีวิตที่ไม่ต่างจากเธอและคนอเมริกันอื่นๆ เป็นคนธรรมดาเหมือนเราๆท่านๆ

                น่าเสียดายว่า ตลอดระยะเวลาสามสี่เดือนในช่วงการรณรงค์หาเสียงจนถึงวันเลือกตั้ง ผู้หญิงอเมริกันจำนวนมากรู้สึกตรงกันข้าม รู้สึกว่าฮิลลารี คลินตันทำตัว"สูง" เกินเอื้อม และวางตัว "ห่าง" เกินไป จนแปลกแยกจากคนเดินดินทั่วๆไป ไม่ใช่ผู้นำที่จะสัมผัสเข้าถึงง่ายๆ (เหมือนมิเชล โอบามา) หรือมีความจริงใจอยู่ในตัวที่สัมผัสรับรู้รู้ได้ จนส่งผลเสียหายอย่างร้ายแรงในวันลงคะแนนเสียงเพราะไม่สามารถแก้ไขจุดอ่อนสำคัญตรงนี้ได้เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาพพจน์ของความเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าเชื่อถือไว้วางใจ

                หากฮิลลารี คลินตันสามารถรณรงค์ สร้างภาพ โน้มน้าวและพยายามสื่อสารให้คนอเมริกันเห็นและเชื่อในอีกมุมหนึ่งว่า มีตัวตนความเป็นปุถุชนธรรมดาที่เข้าถึงได้มากกว่านี้ตั้งแต่วันแรกๆ เชื่อได้ว่า บางที ผลการเลือกตั้งอาจจะไม่ช๊อคโลกอย่างที่เกิดขึ้นจริงในวันนี้ก็เป็นได้