เป็นคนไทยไม่ง่ายเลย

เป็นคนไทยไม่ง่ายเลย

เพื่อนนัดเจอกันวันก่อน บอกว่ามีเรื่องงานการจะปรึกษา

 พอเจอหน้า ประโยคแรกที่เขาเอ่ยเอื้อนขึ้นทันทีคือ

“กรุณาอย่าบอกผมว่าคุณคิดอย่างไรกับร่างรัฐธรรมนูญฉบับนี้”

ทำเอาผมงุนงงไปพอสมควร จึงจำเป็นต้องถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือ มีใครไปพูดอะไรหรือทำอะไรกับเขาหรือ จึงมีท่าทีที่ไม่ค่อยปกติเช่นนี้

เขาตอบหน้าตาเฉยว่า ไม่มีอะไร ผมเพียงแต่ต้องการเป็นพลเมืองดี

ผมบอกเขาว่ามีคนกลุ่มหนึ่งที่มาจากหลากหลายพรรคการเมือง, เอ็นจีโอและนักวิชาการเรียกตัวเองว่า "พลเมืองผู้ห่วงใย เรียกร้องให้ คสช. เปิดทางให้ประชาชนแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับร่างรัฐธรรมนูญ

“ผมก็ห่วงใยบ้านเมือง...” เพื่อนผมรีบแย้ง แต่ผมจะห่วงใยอยู่ในบ้าน มิฉะนั้นเดี๋ยวผมจะถูกกล่าวหาว่าปลุกระดม สร้างความวุ่นวาย...

ผมบอกให้เขาใจเย็น ๆ อย่าได้ตีความอะไรให้สุดขั้วไปทางใดทางหนึ่ง การที่จัดให้มีประชามติ ก็เพื่อจะได้ให้ประชาชนไปแสดงความเห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วยกับร่างรัฐธรรมนูญนี้

“ผมจะไปใช้สิทธิ์แน่นอน แต่คุณอย่ามาน้าวโน้มผม ดังนั้นผมจึงไม่ต้องการให้คุณบอกผมว่าคุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ เพราะผมก็จะไม่บอกคุณว่าผมคิดอย่างไร ต่างคนต่างคิด” เขาย้ำ

ผมถามว่าถ้าเขาไม่แลกเปลี่ยนความเห็นกับผม จะรู้ได้อย่างไรว่าผมและเขามีความเห็นต่างกัน หรือเหมือนกันตรงประเด็นไหน

ผมรอให้ฝ่ายกฎหมายของ คสช. พิจารณาก่อนว่าทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้ พูดอะไรได้ พูดอะไรไม่ได้ เขาบอก

ผมว่า คสช. ให้ กกต. เป็นคนออกกติกา บอกกล่าวกับประชาชนว่าทำอะไรได้ อะไรไม่ได้ไม่ใช่หรือ?

เขาบอกว่าเขาฟัง กกต. แล้ว ก็จะฟัง คสช. แล้วจะฟัง กรธ. และ สนช. ด้วย

ผมถามว่าเขาไม่กลัวว่าฟังหน่วยงานทางการทั้งหลายนี้เป็นการ “ชี้นำ” หรือ “น้าวโน้ม” หรือ?

“ไม่ ท่านทั้งหลายบอกว่าไม่ได้น้าวโน้ม ไม่ได้ชี้นำ เพียงแค่การชี้แจงอธิบาย ว่าร่างรัฐธรรมนูญฉบับนี้มีเหตุผลอะไรอย่างไรจึงออกมาแบบนี้...” เพื่อนผมยืนยันว่าเขาเชื่อเช่นนั้น

ผมถามว่าเขาจะไม่ฟังความเห็นจากนักการเมือง, นักวิชาการ, นักเคลื่อนไหวทั้งหลายหรือ?

ผมฟัง แต่เขาต้องไม่ปลุกระดม ต้องไม่ใช้ภาษาหยาบคาย ต้องไม่ก้าวร้าว และผมจะฟังเฉพาะอยู่ในบ้านเท่านั้น... เพราะผมต้องการเป็นพลเมืองดี เพื่อนตอบอย่างจริงจังมุ่งมั่น

ถ้าอย่างนั้น ทำไมเขาจึงบอกผมตั้งแต่ตอนที่เจอกัน ว่าขอให้ผมอย่าได้แสดงความเห็นเกี่ยวกับร่างรัฐธรรมนูญ

เพราะผมกลัวว่าผมจะเชื่อคุณนะซิ...

แล้วเขาจะบอกผมหรือไม่ว่าเขาคิดอย่างไรกับร่างนี้

เพื่อนตอบฉับพลันว่า “ผมจะยังไม่บอกจนกว่าจะฟังคนครบทุกด้านแล้ว... ผมจึงจะตัดสินใจว่าตกลงผมจะฟังคุณก่อนไปใช้สิทธิ์หรือไม่”

เป็นคนไทยไม่ง่ายเลยครับ ไม่ว่ายุคนี้หรือยุคไหน