ไทยกับกองเรือดำน้ำ Made in China

 หรือ 64 ปีก่อน และยิ่งเมื่อตามข่าวบอกว่าจะตั้งงบ 36,000 ล้านบาทเพื่อซื้อสามลำจากประเทศจีน ก็ยิ่งทำให้น่าติดตามและวิเคราะห์ในมิติของการเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคนี้อย่างยิ่ง

โดยเฉพาะในภาวะที่มีความขัดแย้งในทะเลจีนใต้ ที่มีจีนเป็นคู่กรณีกับเวียดนามและฟิลิปปินส์ โดยที่ไทยเราไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับความขัดแย้งนั้น

เป็นจังหวะเวลาที่สหรัฐผลักดันนโยบาย Pivot to Asia หรือ “ปักหมุดเอเชีย” และจีนพยายามรักษาสถานภาพของความเป็นพี่เบิ้มในเอเชีย ด้วยการสร้างสัมพันธ์ด้านความมั่นคง ควบคู่กับด้านเศรษฐกิจและสังคมอย่างชัดแจ้ง

สำรวจไปรอบบ้านจะเห็นว่าสิงคโปร์มีเรือดำน้ำ 6 ลำและกำลังสั่งซื้ออีก 2

มาเลเซียมี 2 ลำขณะที่อินโดนีเซียมีอยู่ 2 และกำลังสั่งซื้ออีก 3 ลำ

เวียดนามรุกหนักด้านนี้ เหตุผลหนึ่งอาจเป็นเพราะมีความบาดหมางกับจีน ในเรื่องสิทธิเหนือหมู่เกาะในทะเลจีนใต้ เดิมมีอยู่ 3 ลำ กำลังสั่งเพิ่มอีก 3

ที่น่าสนใจคือเวียดนามซื้อจากรัสเซีย ไทยจะซื้อจากจีน ขณะที่มีข่าวว่าพม่าก็กำลังจะสร้างกองเรือดำน้ำ และขอความปรึกษาจากฝรั่งเศสอยู่ ลงท้ายเพราะความใกล้ชิดกับจีนก็อาจซื้อจากปักกิ่ง

กองทัพเรือบอกว่าตัดสินใจเสนอคณะรัฐมนตรีที่จะซื้อเรือดำน้ำจากจีน เพราะมีคุณภาพที่ดี สามารถอยู่ใต้น้ำได้ 21 วัน ขณะที่ของประเทศอื่นอยู่ใต้น้ำได้อย่างมากสองสัปดาห์ อีกทั้งเรือดำน้ำที่สั่งจากจีนจะมีอาวุธครบถ้วน ราคานี้รวมถึงการฝึกบุคลากรด้านเรือดำน้ำครบกระบวนการด้วย

แน่นอนว่าเราซื้ออาวุธจากประเทศใดก็จะทำให้เราต้องมีส่วนผูกพันกับประเทศนั้น เพราะผู้ผลิตย่อมรู้รายละเอียดของอาวุธนั้น ๆ ดี และดีกว่าเราด้วยซ้ำ อันเป็นประเด็นที่เราต้องตระหนักไว้ตลอดเวลา

คำถามคือนี่เป็นการแย่งชิงความเป็นผู้นำทางด้านเรือดำน้ำ เป็นเกมการสร้างแสนยานุภาพทางทะเลของประเทศในอาเซียน

หรือนี่เป็นการยกระดับการป้องปรามทางทะเลของประเทศในภูมิภาคนี้ เพื่อสร้างอำนาจต่อรอง รักษาเสถียรภาพและความมั่นคง ในการปกป้องเส้นทางเดินเรือในทะเลจีนใต้ และผ่านช่องแคบมะลากาสู่ทะเลสากล?

คำถามต่อมาก็คือประเทศไทยมีความจำเป็นเพียงใด ที่จะต้องมีกองเรือดำน้ำ ในขณะที่ยังมีปัญหาเศรษฐกิจหนักหน่วงอยู่ไม่น้อย และถ้าหากเราไม่มีเรือดำน้ำตลอดเวลา 64 ปีที่ผ่านมาแต่ยังรักษาความมั่นคงเอาไว้ได้ มีเหตุผลอะไรที่กองทัพเรือจะต้องซื้อเรือดำน้ำหรือ?

คำตอบจากฝ่ายความมั่นคงคือ ความจำเป็นที่จะปกป้องและป้องปรามน่านน้ำของไทยเอง ในขณะที่เพื่อนบ้านมีความคึกคักในด้านนี้ และยิ่งวันทะเลจะยิ่งมีความสำคัญต่อยุทธศาสตร์ทางทหารของประเทศ เพราะไม่มีใครสามารถทำนายได้ว่าความขัดแย้งระหว่างประเทศ ที่เห็นอยู่ขณะนี้จะนำไปสู่สภาพการเผชิญหน้าอย่างไร

อีกด้านหนึ่งคือปัญหาการก่อการร้ายสากลที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในน่านน้ำไทย หรือรอบบ้านเรา การมีกองเรือดำน้ำเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างแนวป้องกันทางทะเล ที่เพิ่มความพร้อมทางด้านการป้องกันประเทศ

ผู้ไม่เห็นด้วยย่อมจะแย้งได้ว่าหากทุกประเทศในแถบนี้ ต่างแย่งกันสร้างกองกำลังเรือดำน้ำ นี่ก็เท่ากับเป็น “การแข่งขันชิงความเป็นเจ้าทะเล” ซึ่งในแง่หนึ่งย่อมจะทำให้ความพยายามของอาเซียน ที่จะสร้างการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ ปราศจากความขัดแย้ง ป้องกันไม่ให้เกิดสงครามรอบใหม่ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

นักการทหารบางคนมองว่าการมีกองเรือดำน้ำเป็นการสร้างอำนาจต่อรองที่สำคัญ และหากประสานร่วมมือของกองเรือดำน้ำในอาเซียน ก็จะเป็นการผนึกกำลังเพื่อต้านโอกาสของการคุกคามจากข้างนอกได้เช่นกัน

จึงเป็นหน้าที่ของกองทัพเรือที่จะต้องอธิบายเหตุผลของการขอซื้อเรือดำน้ำจากประเทศจีน และประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นกับประเทศต่อสาธารณชนเพื่อให้เกิดความเข้าใจ ประกอบการแลกเปลี่ยนความเห็นระหว่างประชาชนด้วยกันเอง

เพราะระบบป้องกันประเทศที่ได้ผลที่สุดมิใช่เพียงอาวุธยุทโธปกรณ์เท่านั้น หากแต่อยู่ที่ความเข้าใจ ความร่วมมือ และการรับรู้ของประชาชนเจ้าของประเทศอีกด้วย

พรุ่งนี้จะได้กล่าวถึงแนวโน้มการสร้างกองเรือดำน้ำรอบ ๆ บ้านให้เห็นภาพเพื่อการเปรียบเทียบ ประกอบการพิจารณาของประชาชนไทยอย่างเรา ๆ